چندی پیش، در یک بحث آموزشی، سوالی مطرح شد که ارتباط نمره کسب شده در امتحان جامع علوم پایه کشوری با دروسی که دانشجویان در مقطع علوم پایه می گذراند، چیست؟و آیا تفاوتی در این نمرات وجود دارد یا خیر؟ این مطلب از جنبه های متفاوتی قابل بررسی است، اما آنچه که بیشتر مد نظر می باشد، تطابق نمرات کسب شده در این دو قسمت است. بنابراین، مطالب زیر به عنوان یک مطالعه مقدماتی به استحضار می رسد ...

نگارش دانشگاهی یکی از سیاق‎های زبان علم است که می‎تواند انواع مختلفی داشته‎ باشد: کتاب درسی، مقالات پژوهشی، پایان‎نامه‎های دانشگاهی و ... . هدف مقالۀ حاضر مقایسۀ ساختار زبانی در سیاق مقالات علمی­ ‎پژوهشی در رشته‎های علوم انسانی و علوم پایه است. بدین منظور، سی چکیده از مقالۀ علمی­ ‎پژوهشی رشته‎های روان‎شناسی، زبان‎شناسی و جامعه‎شناسی (در مجموع 90 چکیده) بررسی و ساختار بندهای مرکب آن‎ها با سی چکیده از مقاله‎های پژوهشی رشته‎های فیزیک، شیمی و زیست‎شناسی (در مجموع 90 چکیده) مقایسه شد. رویکرد مورد استفاده در مقالۀ حاضر، دستور نقش‎گرای نظام‎مند هلیدی است و بندهای مرکب از این منظر تحلیل شدند. روش پژوهش حاضر، کمّی است. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل شده است. برای تحلیل داده ها از روش اماری آنوا (ANOVA) و برای نرمال بودن داده ها از آزمون کولمرگروف­ ‎اسمیرنوف استفاده شد. یافته‎ها حاکی از آن است که گروه علوم انسانی بیش از گروه علوم پایه از بندهای مرکب استفاده کرده است. در میان گروه علوم انسانی هم، به ترتیب گروه جامعه‏شناسی بیش از زبان‏شناسی و گروه زبان‏شناسی بیش از روان شناسی از بندهای مرکب در نگارش خود بهره برده ‏است. در گروه علوم پایه هم گروه زیست‏شناسی بیش از دو گروه دیگر بندهای مرکب را در نگارش خود به کار برده ‏است، اما در کل این تفاوت در خود گروه‏ها معنادار نبود. تفاوت توزیع بندهای مرکب در دو گروه را می‎توان در نگاه کلی به تفاوت‎های سبکی هر کدام از آن‎ها نسبت داد. از سوی دیگر، نگارش دانشگاهی در رشته‎های علوم انسانی بیشتر موضوع درک و انسجام متن و گفتمان را لحاظ می‎کند تا رشته‎های علوم پایه. و در نهایت، رشته‎های علوم انسانی تمایل بیشتری به استفاده از ابزارهای استدلال منطقی در نگارش خود دارند تا رشته‎های علوم پایه.

زمینه: آموزش باید در فضای مناسب، با روش و امکانات مطلوب و بر اساس نیاز، علاقه و زمینه های علمی فراگیران انجام پذیرد تا مدرس در تدریس و دانشجو در یادگیری، احساس رغبت و انگیزه کند.هدف: مطالعه به منظور تعیین ارتباط امکانات آموزشی و نیروی انسانی (تعداد و رتبه) در بخش های علوم پایه دانشکده پزشکی با پیشرفت تحصیلی دانشجویان پزشکی دانشگاه کرمان انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی در سال 1378 امکانات موجود بخش ها به وسیله پرسش نامه استاندارد شده با حداقل ضریب پایایی 0.7 و ضریب اعتبار 0.75 با استاندارد های تعیین شده مقایسه شد. پیشرفت تحصیلی دانشجویان ورودی 1375 و 76 بر اساس میانگین نمره های دروس هر بخش، نمره آزمون علوم پایه، معدل و رتبه داده شده از سوی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تعیین گردید.یافته ها: بخش آناتومی با کسب 61.11 امتیاز از صد نسبت به سایر بخش ها از امکانات آموزشی مناسب تری برخوردار بود. در حالی که دانشجویان بخش میکروب شناسی با میانگین نمره 15.20±1.1 از مجموع دروس آن بخش در موقعیت بالاتری قرار داشتند. همبستگی بین امکانات آموزشی در پیشرفت تحصیلی دانشجویان پزشکی بر اساس نتایج امتحانات علوم پایه و میانگین نمره های درون بخشی، منفی بود و اختلاف معنی داری مشاهده نشد. همبستگی بین تعداد و رتبه علمی مدرسین با نمره های درون بخشی و علوم پایه مثبت بود.نتیجه گیری: با توجه به رابطه مستقیم بین تعداد و رتبه علمی مدرسین و پیشرفت تحصیلی دانشجویان، ارتقا سطح علمی مدرسین از طریق برگزاری کارگاه های باز آموزی و نو آموزی جهت ارتقای کیفیت آموزش توصیه می شود.

امتحان جامع علوم پایه مهم ترین آزمون دانشجویان پزشکی است که می تواند تا حدود زیادی آنان را در گذراندن دوره ارزیابی کند. غالبا دانشجویان ضعیف،در دوره های بعدی با مشکل مواجه خواهند بود و برخی از آنان نیز موفق به اتمام دوره پزشکی نمی شوند. این مطالعه به بررسی عوامل تاثیرگذار در نمره امتحان جامع علوم پایه و همچنین پیشگویی نتایج این امتحان می پردازد.جامعه آماری مطالعه 206 شرکت کننده امتحان جامعه علوم پایه دوره های 21 تا 24 علوم پزشکی زاهدان و نوع مطالعه هم گروهی و سال اجرای آن 1380 می باشد. برای بررسی،نمرات 10 درس دوره، میانگین دوره، نمره امتحان جامع و برخی از متغیرهای دموگرافیک آنان جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل آزمون t و رگرسیون ساده و لجستیک استفاده گردید.مردودین این دوره ها 41 نفر (%20) بود و میانگین امتحان جامع با متغیرهای سن (P=0.000)، وضعیت تاهل (P=0.038)، سهمیه و طول دوره علوم پایه (P=0.000) و فاصله اخذ دیپلم تا ورود به دانشگاه(P=0.002) ، اختلاف معنی دار داشت. رگرسیون ساده و لجستیک نشان می دهند که نمرات میکروب شناسی، انگل شناسی، فیزیولوژی2، هم چنین طول دوره علوم پایه و متغیرهای سهمیه، جنس و فاصله اخذ دیپلم تا ورود به دانشگاه در برآورد نمره و نتیجه امتحان جامع نقش دارند. ضریب تعیین تعدیل شده در رگرسیون ساده R2=0.6 و رگرسیون لجستیک در پیش بینی صحیح نتایج 87.9 درصد دانشجویان موفق بود.نتیجه اینکه سن، وضعیت تاهل، سهمیه، طول دوره علوم پایه و میانگین دوره علوم پایه از جمله عوامل موثر در نمره امتحان جامع می باشند. همچنین نمرات دروس میکروب شناسی و انگل شناسی و متغیرهای سهمیه و جنس بیشترین نقش را در برآورد نمره و نتیجه امتحان جامع دارا هستند.

مقدمه : این مطالعه به بررسی پیشرفت تحصیلی دانشجویان پزشکی پس از تغییر چیدمان (تغییر زمان ارایه دروس) و تغییر در تعداد واحدهای بعضی از دروس علوم پایه در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به منظور ارتقای کیفیت آموزش دوره علوم پایه صورت گرفت، که طی آن پیشرفت تحصیلی دانشجویان قبل و بعد از تغییرات چیدمان و واحدها مقایسه گردید.روش ها: نوع مطالعه توصیفی - تحلیلی و جامعه مورد مطالعه 156 دانشجوی پزشکی ورودی نیمسال اول سال 84 (گروه اول، 86 نفر) و ورودی نیمسال اول سال 85 (گروه دوم، 70 نفر) بود، که به روش همه شماری در سال 1388 انجام گرفت. در این مطالعه تغییرات گسترده ای در 24 عنوان درسی از دروس علوم پایه که شامل تغییر میزان واحدهای درسی ، تغییر نیمسال ارایه دروس ، تفکیک دروس به واحدهای کوچکتر و حذف و اضافه چند درس از دروس علوم پایه می باشد ، صورت گرفت و میانگین نمرات دروس تغییر یافته و میانگین نمرات آزمون های جامع علوم پایه و مشخصات دموگرافیک و میزان مشروطی و سنوات تحصیلی هر دو گروه مقایسه و تجزیه و تحلیل گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون های Independent sample t test و Chi–Square  استفاده شد.نتایج : نتایج نشان داد میانگین دروس فیزیک پزشکی، فیزیولوژی 1، آسیب شناسی نظری، آناتومی اندام عملی و نظری، فیزیولوژی 2- الف و فیزیولوژی 2- ب و فیزیولوژی 2- عملی و ویروس شناسی، باکتری شناسی نظری، آناتومی تنه عملی، سروگردن عملی ، ایمنی شناسی عملی و نظری اختلاف معنادار دارند و بین میانگین های آزمون های جامع دوره ها نیز اختلاف معنادار موجود است (P=0.003) به طوری که میانگین در اسفند 87 یعنی پس از تغییرات افزایش یافته است.نتیجه گیری : یافته های مطالعه حاضر دلالت بر تاثیر مثبت تغییرات انجام شد در میانگین دروس فیزیک پزشکی، فیزیولوژی 1، آسیب شناسی نظری، آناتومی اندام عملی و نظری، فیزیولوژی 2- الف و 2- ب و 2- عملی و ویروس شناسی و تاثیر منفی در میانگین دروس باکتری شناسی نظری، آناتومی تنه عملی، سروگردن عملی ، ایمنی شناسی عملی و نظری می باشد و میانگین بقیه دروس مورد مطالعه تغییر محسوسی نداشته ، و در نهایت میانگین آزمون جامع علوم پایه گروه دوم افزایش یافته است (P=0.003) و نشان می دهد که تغییرات انجام شده لازم و مفید بوده است.

مقدمه: آزمون ها یکی از ابزارهای سنجش موفقیت تحصیلی به شمار می روند. هدف مطالعه تعیین همبستگی بین نمرات مقاطع مختلف تحصیلی دوره دکتری عمومی پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز بود. و نمره آزمون هر مقطع با دوره بعدی تا چه اندازه موفقیت دانشجو را پیش بینی می کند و روایی ملاکی پیش بینی به چه صورت است.روش: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- مقطعی در سال 1401 انجام شد. جامعه مورد نظر فارغ التحصیلان رشته پزشکی بودند. تمامی افراد جامعه مورد نظر به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند. اطلاعات شامل نمرات آزمونآزمون های جامع علوم پایه، پیش کارورزی و صلاحیت بالینی دانشجویان پزشکی ورودی سال 1391، سال1392و سال 1393 بود.  جهت ارتباط بین نمره دوره ها از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. P<0.05 معنی دار تلقی شد.یافته ها: در این مطالعه نمرات 133 نفر از دانشجویان دکتری پزشکی مورد بررسی قرار گرفت. میانگین نمره علوم پایه برابر5/17± 50/120، میانگین نمره آزمون پیش کارورزی برابر33/14 ±16/116 و میانگین نمره صلاحیت بالینی برابر96/0± 72/16 بود. یافته های آزمون همبستگی پیرسون نشان دهنده  وجود رابطه معنادار بین نمره آزمون علوم پایه و پیش کارورزی دوره دکتری در جمعیت مورد مطالعه بوده است.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که همبستگی بین میانگین نمرات هر آزمون جامع با میانگین نمرات آزمون بعد از خود به تدریج کم شده است. کاهش همبستگی بین میانگین نمرات هر آزمون با آزمون بعدی ممکن است به دلیل تغییر در ماهیت آزمون و عدم ارزیابی دقیق دانشجویان باشد.

به منظور بررسی توصیفی و تحلیلی وضعیت آموزشی دانشجویان رشته پزشکی، روند تحصیلی و آموزشی شش دوره از دانشجویان مقطع علوم پایه شامل ورودیهای 1373-1368 (مشتمل بر 507 دانشجو) مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.جهت محاسبات آماری ابتدا اطلاعات استخراج شده از بایگانی آموزش دانشگاه وارد نرم افزار آماری SPSS شده و سپس طبقه بندیهای لازم در خصوص اطلاعات و متغیرها صورت گرفته و برای آنالیز بعدی از آمار توصیفی استفاده گردید.نتایج این پژوهش نشان داد که از شش دوره دانشجویان مورد مطالعه، وضعیت تحصیلی سه دوره اولیه یعنی ورودیهای 1368 لغایت 1370 بطور نسبی مطلوبتر از سه دوره بعدی یعنی ورودیهای سالهای 1371 لغایت 1373 بوده است. دانشجویان با بالاترین میانگین کل دروس تخصصی (14.7) متعلق به ورودیهای 1368 بوده و پایین ترین میانگین (13.52) به ورودیهای 1372 تعلق داشته است. وضعیت نمرات دروس پایه و عمومی دانشجویان همچنان در خصوص دوره قبلی بهتر از دوره های بعدی بوده است. در مورد ارتباط خصوصیات دموگرافیک و چگونگی وضعیت تحصیلی دانشجویان نتایج نشان داد که در مجموع دانشجویان دختر، مجرد و جوانتر در مقایسه با دانشجویان پسر، متاهل و مسن تر از میانگین نمرات بهتری در دروس تخصصی و عمومی برخوردار بوده اند. در مورد سهمیه های مختلف نیز در مجموع دانشجویان با سهمیه آزاد و مناطق وضعیت تحصیلی بهتری از دانشجویان با سهمیه ایثارگر و شاهد را داشته اند. در خصوص وضعیت مشروطی نتایج نشان داد که تعداد دفعات مشروطی در سالهای 72-1371 بطور قابل ملاحظه ای (به ترتیب 26.3% و 36.3 %) افزایش پیدا کرده است. وضعیت میانگین نمرات دانشجویان در دروس مربوط به رشته های فیزیولوژی، آناتومی تنه، آناتومی سر و گردن، بافت شناسی و ایمنی شناسی از سال تحصیلی 1368 لغایت 1373 بطور نسبی سیر نزولی داشته است، اما میانگین نمرات دروس انگل شناسی، قارچ شناسی، پاتولوژی عمومی و آناتومی اندام از روند یکسان و بهتری برخوردار بوده است. میانگین نمرات در دروس بیوشیمی زبان تخصصی و میکروبشناسی دارای نوسانات بیشتری بوده است.